Orhan Pamuk’un Sessiz Ev romanında Nilgün’ün bakış açısı verilse nasıl olurdu? Acaba sonu şöyle olabilir miydi:
…
Belli etmesem de midemdeki bulantıya artık dayanamıyordum. Birkaç adım atıp köşedeki divana uzandım. Sonra kusuyordum, kustuğumu gördüm. Bir kabus gibi, içimdeki her şey dışarı çıkıyor gibiydi. Ağzımdan çıkıp örtüyü dolduran, saçaklarından yerlere dökülen iğrenç şey ruhum muydu?
Okumaya devam et