12 Psikanalistin Ofislerinde — Carey Dunne

Carey Dunne — 16 Nisan 2014 — fastcodesign.com

Freud hastalarını şark işi kilimli bir kanepede yatmaya çağıralı beri,
terapistler dahilî tasarımı işlerinin önemli bir bileşeni saymışlardır.

1) “Freud’un Kanepesinin Gölgesinde” dizisinde Mark Gerald, hem fotoğrafçı hem psikanalist, dünyanın her yerinden analistlerin ofislerine bir bakış sunuyor. Burada gördüğümüz Anni Bergman, Ph.D., West 20th Street, New York, New York.

2) Sigmund Freud’un şark işi kilimli kanepeli Viktoryan danışma odasından beri analistler dahili tasarımı bir terapi aracı gibi kullanmayı öğrendiler. Kirkland Vaughans, Ph.D., Broadway, New York, New York.

3) Joyce McDougall, Ed.D., rue Quincampoix, Paris, Fransa. Eğer bir psikanalistseniz, iş mekanı sunumunuz eksiksizce planlanmalı, sığınak ve hususiyet hissi vermek üzere tasarlanmalıdır.

4) Paul Lippmann, Ph.D., Elm Street, Stockbridge, Massachusetts. “Bu projede ilgilendiğim şeylerden birisi de psikanaliz alanındaki çeşitliliği göstermek,” diyor Gerald Co.Design’a.

5) Luis Feder, Ph.D., Corregidores, Meksiko, Meksika. “Her analist Park Bulvarında ofisi olan Avrupa aksanlı sakallı beyaz bir adam değildir. Gerçi öyle olanları kesinlikle var.”

6) Kim Leary, Ph.D., Massachusetts Avenue, Cambridge, Massachusetts. Psikanalist odası çoğu zaman hastaların kendi hislerini aktarabilecekleri boş bir ekran gibi tarif edilir.

7) Elizabeth Lloyd Mayer, Ph.D., Russell Street, Berkeley, California. Bazı pratisyenler bu “boş ekran” temasını izlerler, duvarları çoğunlukla boş bırakıp beyaz rengin çeşitli tonlarına boyarlar.

8) Bob Weinstein, Ph.D., Central Park West, New York, New York. Bir odadaki duvarların renginin hislerimizde oynadığı rol çoğu zaman küçümsenir.

9) Sylvie Faure-Pragier, M.D., rue Boissonade, Paris, Fransa. “Çocukken bende çok romantik bir mefhum vardı: Hastalarımın beni ziyaret ettiği ve benim onlara yardım ettiğim kendi ofisime sahip olmak. Humphrey Bogart’ın yaptığı gibi biraz,” diyor Gerald.

10) Charles Dithrich, Ph.D., Howe Street, Oakland, California. Gerald diziye 2003’te başlamış ve on yılı aşkın zaman sonra analist ofislerini çekmeye devam ediyor.

11) Lourdes (Luly) Casares, Ph.D., Ponce De Leon Boulevard, Coral Gables, Florida. Gerald şu anda fotoğrafları bir kitapta yayınlamak üstüne çalışıyor, resimlenen her analistle görüşmelere de yer verilecek.

Bir ofis bazen bir ofisten ibarettir. Ama eğer psikanalistseniz, iş mekanı sunumunuz eksiksizce planlanmalı, sığınak ve hususiyet hissi vermek üzere tasarlanmalıdır. Sigmund Freud’un şark işi kilimli kanepeli Viktoryan danışma odasından beri analistler dahilî tasarımı bir terapi aracı gibi kullanmayı öğrendiler. “Freud’un Kanepesinin Gölgesinde” dizisinde Mark Gerald, hem fotoğrafçı hem psikanalist, dünyanın her yerinden analistlerin ofislerine bir bakış sunuyor.

“Bu projede ilgilendiğim şeylerden birisi de psikanaliz alanındaki çeşitliliği göstermek,” diyor Gerald Co.Design’a. “Her analist Park Bulvarında ofisi olan Avrupa aksanlı sakallı beyaz bir adam değildir. Gerçi öyle olanları kesinlikle var.”

Birçoğunda Freud’un ünlü kanepesinin çeşitlemeleri bulunsa bile bu ofisler pratisyenleri kadar çeşitlenmiş. “Bazı hallerde analist bilerek ve isteyerek bir mekanı yaratır,” diyor Gerard. Mesela kimi Jungcu terapistler rahimsi bir hava sahası [atmosphere] yaratmak için penceresiz mekanlar kullanacak kadar ileri gitmişler. “Ama çektiğim başka süjelerin ofisleri sanki onların etrafında büyüyüp gelişmişti, organikçe doldurmuştu,” diyor Gerard.

Psikanalist odası çoğu zaman hastaların kendi hislerini aktarabilecekleri boş bir ekran gibi tarif edilir. Bazı pratisyenler bu “boş ekran” temasını izlerler, duvarları çoğunlukla boş bırakıp beyaz rengin çeşitli tonlarına boyarlar. Gerard kendisi Benjamin Moore’un kremalı “Tatlı Masumluk” renginde boyalı duvarları tercih ediyor, derin dinlemeye yol açan bir renk bu ona göre.

Bu tercih oda renginin hislerimizde oynadığı role dair renk psikolojisi araştırmalarını yansıtıyor. Çalışmalara göre mavi duvarlar yaratıcılığı teşvik eder; kırmızı duvarlar ihtiyat ve tutku esinler; ve yeşil sakinlik hissi yaratır. Psikologlar 1979’da hapishane duvarlarını Pepto-Bismol benzeri “Sarhoş Tank Pembesi” tonunda boyamanın en zorba mahkumları bile sakinleştirdiğini keşfetti – ama şükür ki Gerald’ın süjelerinden hiçbirisi bu belirli tonu kendi terapi mekanlarında tercih etmemişler.

Bu analist ofislerindeki diğer trend: çiçekler. “Çiçeklere bakmak dinlendiricidir,” demişti bizzat Freud bir seferinde. “Onlarda ne duygular ne de çatışmalar vardır.”

Her analist kendi ofisinden “Tatlı Masumluk” akmasını istemiyor gerçi. New York’tan bir pratisyen kanepesinin tepesine Hiroşima atom bombası patlamasından dört tane resim asmayı tercih etmiş. Pek yatıştırıcı değil, ama Gerald’a göre kimi müşteriler bunu “müsamahakar” [permissive] buluyor – bu imajlar onlarda “kendilerinde çok patlangaç [very eruptive] bir şeye selam göndermelerini” [welcome] esinleyebiliyor. Meksiko’dan bir analist tezgahında büyük deniz kabuklarını derlemiş – ve Freud’un buradaki simgeselliğe dair ne diyebileceğini hepimiz tahmin edebiliriz. [*]

Ofisler ve sahiplerine dair anlattıkları çocukluğundan beri Gerald’ı büyülemiş. “Çocukken bende çok romantik bir mefhum vardı: Hastalarımın beni ziyaret ettiği ve benim onlara yardım ettiğim kendi ofisime sahip olmak. Humphrey Bogart’ın Malta Şahini’nde dedektif olarak yaptığı gibi biraz,” diyor Gerald. Gerald diziye 2003’te başlamış ve on yılı aşkın zaman sonra analist ofislerini çekmeye devam ediyor. Gerald şu anda fotoğrafları bir kitapta yayınlamak üstüne çalışıyor, resimlenen her analistle görüşmelere de yer verilecek. Daha başka fotoğrafları Gerald’ın websitesinde bulabilirsiniz.

Türkçesi: Işık Barış Fidaner

[*] ç.n. Neyi tahmin edeceğimizi bilemedim. Yazarın bu analistten hoşlandığını?