Boğa (hayvancık): Muhafaza, Çöküş, Topraklama

Boğa olmak toprağa yakın durup haki-kat zemininde yürüme isteğidir [1].

Yürüyebilmenin epitopu iki kıstası vardır:
1) Bir ayağını altındaki zemine sağlam basabildin mi?
2) Öbür ayağını ileri doğru güzelce savurabildin mi?

Bunlardan yalnızca birine bakılırsa uç haller oluşur:
1) Muhafazakarlık, sağlamcılık, garanticilik.
2) Sonradan yere devrilip toprağa gereğinden fazla yaklaşmak.

Boğalar genelde sağlamcı/muhafazakar sayılır ama birçok devrimci boğa da vardır, bazılarını sayalım: Shakespeare, Cromwell, Marx, Lenin, Freud, Robespierre, Che Guevara, Atatürk, Malcolm X, Ho Chi Minh, Hitler, Saddam Hüseyin, Pol Pot (devrimciliği teknik anlamda kastettik tabi ki).

Devrimci boğa da muhafazakar boğa gibi sağlamcıdır, ondan tek farkı “sonradan” yere düşmesidir.

Eğer sağlamcılıktan statik bir şey anlıyorsa ne kadar geç düşerse o kadar feci düşer ve muhtemelen kafasını yarar çünkü o ana dek üzerinde toplanan bütün enerjinin bir anda boşalması onu patlatır ve çökertir. Mesela Sovyetler Birliği böyle statükocu bir devrimci boğa olduğu için “çok sonradan” gelen muazzam bir çöküşle toprağa gereğinden fazla yaklaşmıştır.

Yok eğer sağlamcılıktan dinamik bir şey anlayabiliyorsa Freudcu “sonradanlık” işlevini kavrayabilir (retroactive realization, Nachträglichkeit, après-coup, afterwardsness) ve böylece üzerinde toplanan enerjiyi entropik salımlarla (discharge, Abfuhr) parça parça boşaltarak aşırı yüklenmenin önünü alabilir [2]. Mesela Freudcu psikanaliz böyle dinamistiksel bir devrimci boğa olduğu için hem ruhları ferahlatan bir “topraklama” etkisi yapar hem de kendi kavramsal bağlamını/alemini oluşturur. Freud, Marx veya Shakespeare gibi dinamistiksel devrimci boğalardan becerikli mentorlar ve verimli eşik başları çıkabilir [3].

Klasik muhafazakar boğa ise ne “topraklama” yapmayı becerebilir ne de çöküş riskini göze alabilir; o da ölüm korkusuyla kendini güvence hissi veren alanlara kapatır. En kötü ihtimalle takıntı ve saplantılardan müteşekkil epistemik/akademik/bürokratik labirentlere kendini hapseden bir Minotor’a döner; en iyi ihtimalle de meraklı yolcuları lanetli ormanın kıyısına kadar getirdikten sonra “Artık gerisi size kalmış” deyip ıslık çalarak evinin yolunu tutturan ihtiyatlı yerli rehbere benzer.

Taurus‘un dayanağı yerleşik bir Trust/Güven olduğu için güvenmediği kişilerle “Tourists!” diye alay edebilir. Freud ve Lacan’da ise bu yerellik soyutlaşarak Torus‘a dönüşür [4]. Devrimci geleceğe yönelir: Towards. Boğa simgesini boynuzlu bir Torus gibi düşünebiliriz: ♉︎.

Venüs’ün Terazi’den Boğa’ya geçmesi yola çıkmak demektir

Labirentte Minotor mozaiği (Conímbriga antik Roma kalıntılarından)

☉: ♈︎ ♉︎ ♊︎ ♋︎ ♌︎ ♍︎ ♎︎ ♏︎ ♐︎ ♑︎ ♒︎ ♓︎

Işık Barış Fidaner doktoralı (Boğaziçi Üniversitesi) bir bilgisayar bilimcidir. Yersiz Şeyler‘in Admini, Žižekian Analysis’in Editörü, Görce Yazıları‘nın Küratörüdür. Twitter: @BarisFidaner

Notlar:

[1] Bkz “Dünyanın Merkezi: hakikat zeminine ayak basmak”, “Sütur-Südur ve Yürümenin Evreleri”

[2] Bkz “Hep Sonradan: Entropi ve Feda”, “Gerçek ve Salbırak”, “Salımlı Uyumlanma Ölüm Dürtüsüdür”, “Uzamsal ile Bileşimsel”, “Rast Şaşar Şaşa Rastlar”, “Lacan’ın Arzu Şeması”, “Entropi: Deleuze’ün Semptomu, Lacan’ın Anahtarı”, “İş-başında-bilgi, Gerçek Angajmanlı Çabadır”

[3] Bkz “Dinamistik ve Dinamistiksel Belirginlik”, “Eşik Başı: Geçemezsin! Nayır, nolamaz!” Michael F. Haspil

[4] Bkz “Trous ← Torus → Tours”, “Ekholoji, Ekhosistemler, Ekhosit”, “Lacancı Torusta Talep ve Arzu”, “Merkezi Boşluk Etrafında Arzunun Kesişimsel Alanı”

İmge kaynağı.