Ama’nda oyalanmak istiyorum ~ Arzu Bulut

Ama’nda oyalanmak istiyorum,
Kayıp bir çocuk gibi,
Yavşak bir kavşakta,

Bir deniz kestanesinin
Önce zeminde kumlara batışı
Sonra da sonsuzcasına
Kabuğunda ıslanarak
Ayaklara batışı gibi,

Heyt!
Ama’nda oyalanmak istiyorum,
Gece oturanları üşüten rüzgar,
Gündüz gezenleri yakıp kavuran
Ultraviyole huzmeler gibi.

Sadece–
Ama’nda oyalanmak istiyorum,
Korkum kaygımı telaşlandırmışken
Her çiçek meyvesine kurban edilmişken.

Küreyen kararlılık
Kaşıntısını kaybetmiş yara
Ben ama’nda oyalanmak istiyorum
Vida girip çıktıkça deliğin yalandığı gibi
Kararı sakat bırakmak için

Yüreğimde bir özür
Sevgi, sevgisizliğim mazur
Ama ben ama’nda oyalanmak istiyorum,
Theseus’u Labirent’e kıstırdığım gibi.

yy: IBF