duran insan ve direnen insan

arşimet’in “bana bir dayanak noktası verin, dünyayı yerinden oynatayım” sözünü biliriz.

işte direniş bu sözde olduğu gibi iki temel bileşenden oluşuyor: “duran insan” ve “direnen insan”. hareketin bütününde de, her birimizin kişiliğinde de bu iki temel bileşen mevcut.

karınca devrimi

(dün akşamdan notlar)

gezi parkında karınca sürüsü gibi insan vardı. sürekli bir festival gibiydi.
çevredeki inşaat asfaltın altından çıkan bir kumsal olmuştu.
parkın ön tarafında ters çevrilip boyanmış araba cesetleri sergileniyordu.
arka tarafında birkaç iett cesedinin yanına büyük bir ateş yakılmıştı.
caddelere barikatlar kuruyordu gençler ve çocuklar. davul zurna dolaşıyordu.
çevredeki otellere girip çıkan, dolaşan, gezinen bir sürü yaya, karınca sürüsü.
havaya sinmiş ince bir gaz kokusu. sadece orada bulunmak insanda fizyolojik değişiklik yaratıyor, insanın ayağı, kolu ağrıyor, uçurumdan bakıp başının dönmesi gibi yani.
bir karınca devrimi başlamış.
okul öncesi karınca refleksleri, ilkokul düzeyinde sembolizm, ve suçluluk duygusundan arınma.
merkezde yani parkta karıncalar, onları çevreleyen örgütleyiciler, onları çevreleyen izleyiciler-yansıtıcılar, onları çevreleyen kornacılar, gürültücüler, bayrakçılar, onları çevreleyen… öylece durduğu yerde üzerinden büyük bir yük kalkanlar… kolu bacağı karıncalananlar… uyuşukluğu silinenler…

barış